Akoestiek

Dennis Vallenduuk, organist in de Werenfriduskerk, over de akoestiek

“Akoestiek is een ingewikkeld verhaal”, begint Dennis. “In het kort heeft het te maken met hoe geluidsgolven kunnen reflecteren. Een rol speelt: het soort ondergrond, de afstand naar die ondergrond en de grootte van dat oppervlak. Op een hard gepleisterde ondergrond is de weerkaatsing beter dan op een ondergrond bedekt met vloerbedekking. De gewelven van een kerk verstrooien het geluid oneindig; er ontstaan echo’s die voor de mooie nagalm zorgen.

Sommige kerken hebben een nagalm van zo’n elf seconden, mede vanwege het keiharde pleisterwerk. Dat is te lang voor bepaalde soorten muziek. De Werenfriduskerk heeft een heel plezierige nagalm van ongeveer vier seconden. Dat is te danken aan de vele bogen en pilaren die deze kerk rijk is en waarop het geluid kan weerkaatsen.

De hoogte van de forse Werenfriduskerk, die niet zo breed is, werkt ook mee aan de mooie nagalm. Het duurt langer voordat het geluid op het plafond kan reflecteren. Is een kerk minder hoog en gevuld met mensen dan is er een kortere nagalm. De mensen absorberen het geluid zoals een vloerbedekking dat doet. In de Werenfriduskerk blijft de nagalm door zijn hoogte wel goed klinken, zelfs lichaamsgeluiden klinken daar nog mooi”.